ذخیره‌گاه گیاهی و پارک بوم‌شناختی شهری در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی: تنوع گیاهی دانشگاه شهید بهشتی
نوشتۀ: دکتر احمدرضا محرابیان
چاپ اول: 1401، 200 صفحۀ رحلی، قیمت 2.500.000 ریال
کتاب ذخیره‌گاه گیاهی و پارک بوم‌شناختی شهری در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی: تنوع گیاهی دانشگاه شهید بهشتی به تشریح ویژگی‌های بوم‌شناختی و گیاه‌شناختی یکی از پردیس‌هایی دانشگاهی شاخص کشور و یکی از ذخیره‌گاه‌های گیاهی بازمانده در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی می‌پردازد.
دانشگاه شهید بهشتی تهران به‌واسطۀ قرارگیری در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی، به‌عنوان یکی از مناطق مهم تنوع و بومزادی گیاهی ایران، از پوشش گیاهی بسیار غنی و متنوع برخوردار است. در محوطۀ پردیس اصلی دانشگاه شهید بهشتی در کل 392 گونۀ گیاهی شامل 247 گونۀ گیاهی خودرو و 145 گونۀ گیاهی کاشته‌شده وجود دارد. گیاهان دانشگاه شامل انواع گیاهان دارویی، بومزاد، زینتی، خویشاوندان وحشی محصولات کشاورزی، شهدزا و گرده‌زا، در معرض خطر، معرف، حامی و کلیدی و گیاهان بیگانه و مهاجم هستند. گونه‌های پسته، سرخدار، توسکا، افرای پلت، نمدار، انجیر، گردو، سنجد، سرو نوش، سرو زربین و خرمالو از گونه‌های کاشته‌شده بومی شاخص ایران در فضای سبز دانشگاه‌اند. برخی گونه‌های خودروی منطقۀ البرز مرکزی مانند داغداغان، دغدغک البرزی، نمدار، سماق، خرمالو و نسترن خودرو که در گروه فلور بومی منطقه به‌شمار می‌آیند، در برخی آشیان‌های بوم‌شناختی دانشگاه دیده می‌شوند. متأسفانه با تغییرات کاربری اراضی اعم از ساخت ساختمان‌ها، راه‌های ارتباطی و گسترش فضای سبز، پوشش گیاهی طبیعی دانشگاه دچار تغییرات گسترده‌ای شده و پوشش‌های گیاهی بومی غالباً به‌صورت تکه‌های مجزا در نقاط مختلف دانشگاه استقرار یافته‌اند؛ بنابراین، احیای بوم‌شناختی این زیستگاه ازطریق حفاظت از توالی‌های طبیعی، بازسازی زیستگاه‌ها و معرفی مجدد گونه‌ها اهمیتی ویژه دارد و استفاده از الگوی بوم‌شناختی در کاشت گونه‌های فضای سبز توصیه می‌شود و مؤلف امیدوار است کتاب برای محققان رشته‌های زیست‌شناسی، معماری منظر، کشاورزی، محیط‌زیست و طبیعت‌دوستان مفید و کاربردی باشد.