مقدمه‌ای بر تاریخچه و مفاهیم کشاورزی بوم‌شناختی
نوشتۀ دکتر هادی ویسی، علیرضا شاه‌محمدی و صلاح مفاخری
چاپ اول: 1398، 126 صفحۀ وزیری، قیمت: 200.000 ریال
از دیدگاه علمی، #کشاورزی #بوم‌شناختی «علم به‌کارگیری مفاهیم و اصول بوم‌شناختی برای طراحی و مدیریت سیستم‌های پایدار تولید مواد غذایی» تعریف شده و تأکید بر آن است که این علم در بوم‌شناسی (اکولوژی) و زراعت ریشه دارد. «مطالعۀ جامع زیست‌بوم تمام سیستم‌های تولید مواد غذایی، با درنظرگرفتن ابعاد زیست‌بومی، اقتصادی و اجتماعی» تعریف جامع‌ترِ کشاورزی بوم‌شناختی است. رویکرد کشاورزی بوم‌شناختی (#اکولوژیک)، با به‌کارگیری روش‌های علمی و عملی، می‌کوشد تا چالش‌های موجود در تولید محصولات را برطرف کند. در آغاز، این نوع کشاورزی عمدتاً به تولید محصولات کشاورزی اختصاص داشت. با گسترش و به‌کارگیری کشاورزی بوم‌شناختی در سطح جهان، مباحث مهمی همچون مسائل محیط‌زیستی، اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی نیز مطرح شدند که امروزه جزء جدایی‌ناپذیر این کشاورزی به‌شمار می‌روند. اکنون کشاورزی بوم‌شناختی را می‌توان یک‌رشتۀ علمی، یک جنبش و یا یک شیوۀ عملی تعبیر کرد.
امروزه دانشمندانِ بسیاری که در ابتدا کشاورزی بوم‌شناختی را نوعی روش علمی با مجموعه‌ای از روش‌های عملی برمی‌شمردند، اعتقاد دارند که این نوع کشاورزی، باتوجه‌به روش‌های علمی و عملی‌اش، این ظرفیت را دارد تا به جنبشی برای تغییر سیستم‌های تولید کشاورزی و مواد غذایی تبدیل شود. ازاین‌رو، شناخت و بهره‌گیری از هر رویکردی، در وهلۀ نخست، نیازمند بررسی تاریخچه و روند ظهور و پیشرفت آن رویکرد است. در حال حاضر، اصطلاح کشاورزی بوم‌شناختی را به‌عنوان نوعی جنبش، مجموعه‌ای از روش‌ها و همچنین یک شیوۀ علمی به‌کار می‌برند.